Rozdział 1

 Dojeżdżałam do lotniska.  Wakacje dobiegały końca, dlatego musiałam wrócić do domu.  Miałam jeszcze tydzień wolnego, a potem do szkoły. Przyjechaliśmy 1,5 godziny przed odlotem samolotu. Wujek wziął mój bagaż. Stanęliśmy razem w kolejce i  zdaliśmy go. Ciocia w tym czasie poszła kupić coś do picia. Gdy wróciła usiedliśmy jeszcze chwilę, żeby porozmawiać.

- Uważaj, żebyś się tu nie zgubiła, lotnisko jest ogromne. Jeszcze do tego to międzylądowanie w Berlinie – powiedziała ciocia i  mnie przytuliła.

- Daj znać, jak tylko wsiądziesz do samolotu. Jakbyś czegoś nie wiedziała zapytaj obsługi – dodał wujek ściskając swój kubek z kawą.

- Oczywiście, będę ostrożna – przyrzekłam. – Nie musicie się martwić, przecież lecę już nie pierwszy raz.

- Tak, ale pierwszy raz sama. – dodała ciocia wstając od stolika. –Musimy już iść do odprawy, bo spóźnisz się na samolot.

Pożegnałam się z ciocią i wujkiem. Wyściskałam ich, powstrzymując łzy. Nienawidziłam pożegnań. Pomachałam im jeszcze z daleka i weszłam na odprawę. Wszystko poszło sprawnie, teraz wystarczyło tylko znaleźć odpowiedni gate. Lotnisko było ogromne, ale bez problemu trafiłam. Czekając na samolot posmutniałam. Ciężko mi było zostawiać tu rodzinę, w szczególności kuzynki, które traktowałam jak siostry. No i wspomnienia, ludzi których tu poznałam. Z jednej strony cieszyłam się, że znów zobaczę rodziców i przyjaciół. Nie zorientowałam się kiedy po policzkach pociekły mi łzy.

- Wszystko w porządku? – zapytała podchodząca do mnie dziewczyna.

- Tak. – odpowiedziałam , a dziewczyna podała mi chusteczkę. – Po prostu nienawidzę pożegnań – dodałam.

- Jak masz na imię ? – zapytała. Była nieco starsza ode mnie i bardzo ładna.

- Nicky, a ty ?

- Jestem Gemma – uśmiechnęła się dziewczyna. – Podoba mi się twój akcent, skąd jesteś ?

- Z Polski – odwzajemniłam uśmiech . - Dokąd lecisz ? – zapytałam.

- Do Berlina, odwiedzić koleżankę. To niespodzianka, ona nic nie wie.  

- To wychodzi na to, że lecimy tym samym samolotem – powiedziałam z entuzjazmem. Cieszyłam się, że będę się miała do kogo odezwać podczas lotu.

Rozmawiałyśmy bardzo długo, nawet nie zorientowałyśmy się , że podali informację, że samolot będzie opóźniony o 2 godziny z powodu złych warunków atmosferycznych. Czas szybko nam zleciał, byłyśmy w sklepie kupić żelki, aby mieć co jeść w samolocie. Chodź znałam Gemmę dopiero 3 godziny gadałyśmy jakbyśmy się znały od lat. Wymieniłyśmy się numerami telefonów i weszły do samolotu. Od początku lotu były turbulencje, więc pilot ogłosił, że lądujemy awaryjnie w Paryżu.

- Paryż ? –powiedziałam podekscytowana. Nie mogłam uwierzyć, nigdy tam nie byłam .

- Super. Mój brat jest teraz w Paryżu. Chciałabym się z nim zobaczyć, ale prawdopodobnie  będziemy tam tylko kilka godzin – odpowiedziała Gemma.

- Też chciałabym zobaczyć Paryż – dodałam zrezygnowana.

Gdy wylądowaliśmy ogłoszono komunikat, że zostaniemy przewiezieni do hotelu na 3 dni. Wybuch wulkan na Islandii i wszystkie loty były zawieszone.  Razem z Gemmą zaczęłyśmy skakać jak głupie. Wszyscy inni pasażerowie się martwili, ale nie my. Byłyśmy podekscytowane. Autokarem zawieźli nas do 4* hotelu. Razem z Gemmą zatrzymałyśmy się w 1 pokoju. Zadzwoniłam do rodziców i do cioci i powiedziałam o zaistniałej sytuacji. Wszyscy bardzo się martwili, ale uspokajałam ich, że jestem tu ze starszą koleżanką, która jest bardzo miła.

- Skąd dokładnie jesteś ? – zapytałam Gemmę.

- A ty ?  Co robiłaś w Anglii ?

- Byłam na wakacjach u rodziny – odpowiedziałam.

- Fajnie, a w jakim mieście? – zapytała Gemma.

- Leeds – odpowiedziałam.

- To niedaleko Holmes Hapel. Jak będziesz następnym razem w Anglii to się ze mną skontaktuj, spotkamy się.

- Jasne. Obiecuję.

Potem Gemma zadzwoniła do brata i poinformowała go, że jest w Paryżu. On razem ze swoimi przyjaciółmi  też był tu tylko na kilka dni, lot mieli mieć jutro. Okazało się, że w najbliższych dniach oni też nie polecą. Gemma umówiła się z nim jutro wieczorem w kawiarni niedaleko Wieży Eiffla. Zmęczone poszłyśmy szybko spać, aby jutro być wypoczętym. W końcu czekał na nas Paryż.        

------------------------------

Przepraszam, że pierwszy taki krótki, ale chcę zobaczyć, czy się podoba. Następne będą dłuższe ;D

 Zachęcam do komentowania ;p 

Mój twitter: @nicky_love1d

Jeśli masz pytania - pisz ;D 
Przepraszam za błędy.  
Piszcie, czy mam dodawać następne, bo nie wiem czy ktoś to w ogóle czyta.  
Przepraszam, że jeszcze nie ma 1D ale obiecuję, że niedługo się pojawią.